De klus die ‘zelfcompassie’ heet

Potverdomme wat kan dit soms een klus zijn. Om eerst jezelf lief te hebben en daarna anderen.

Eerst voor jezelf te zorgen en daarna voor de ander. De mazzel heb ik dat ik Kies van mijn achternaam heet en daarom Kies, voor jezelf een mooie naam is. En, ik denk dat ik een naam gekozen heb die veel behelst. Want ga er maar aanstaan om echt voor jezelf te kiezen. Om te zorgen dat je dat doet wat goed is voor jou en het op het eerste gezicht niet goed lijkt voor de ander. Voor de ander omdat wij iemand kunnen kwetsen, of omdat je iemand teleurstelt, of iemand eerlijk zegt hoe jij iets ziet.

In mijn opvoeding vind ik dit nog steeds een klus om te kiezen voor mijzelf door iets niet te doen voor een ander, terwijl je enorm veel houdt van de ander.  Zo graag wil ik er zijn voor mijn dochter en soms is het veel handiger om een tegennatuurlijke beweging te maken waarin ik goed zorg voor haar (waar zij het soms niet mee eens is) en voor mezelf. Bijvoorbeeld door haar zelf dingen op te laten lossen. En wat kan zij dit goed en wat voelt het soms heftig als moeder. De vraag waarover het gaat bij het echt kiezen voor jezelf is: is dit helpend voor mezelf en de ander of reageer ik uit een reflex?

Zaken oplossen voor mijn kind zou een reflex kunnen zijn, terwijl helpend is dat ik dit laat en het haar zelf laat oplossen. Dit is dus een tegennatuurlijke beweging die soms wrijft. Nu weet ik dat na wrijving glans komt en dan zorg ik dus goed voor mezelf en goed voor de ander.

Wauw.

Echt kiezen voor jezelf klinkt dus simpeler dan het is, kiezen voor jezelf draagt bij aan jezelf en de ander. En reken maar dat dit vertrouwen in jezelf oplevert op een manier die bij jou past als een tweede huid.

Liefs